Τρίτη 10 Μαΐου 2016

ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΣΣΟΣ


Είμαστε στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύουμε για δεύτερη συνεχή χρονιά, μίαν εργασία μας για την εορταστική περίοδο του Πάσχα. 

Το μουσικό κομμάτι Δέησις, είναι μίαν σύνθεση εμού, η οποία αποδόθηκε άρτια από το σύνολο ΙΈΡΑΞ με την παρακάτω σύνθεση. 

Η αναφορά μας στην ιδέα της δεήσεως γίνεται για το ιδιαίτερο της λόγιας μουσικής. Μια μερίδα συνθέτων ανά τον κόσμο, αναζητούμε μια μουσική γλώσσα, αρκούντως τονική και κυρίως πανανθρώπινης απήχησης. Για εμάς υπεισέρχεται και ο παράγοντας της ελληνικότητας, τον οποίο επιθυμούμε να συμπεριλάβουμε. 

Για να επιτύχουμε την απαραίτητη εσωτερικότητα η οποία απαιτείται, στοχεύουμε στις απλές μελωδικές γραμμές, καθώς και στην επιστροφή στην τονικότητα. Ο συνθέτης, μας λέει ο Arvo Part, θα πρέπει να γράφει όταν έχει κάτι σημαίνον να πει. 
Θέτουμε λοιπόν νέους όρους στην μουσική σύνθεση. Οι νέοι όροι θα πρέπει να υπακούνε στην επιταγή και το καθήκον που έχουμε να δημιουργούμε πολιτισμό. Μέσω του πολιτισμού θα δεηθούμε να ανέλθουμε ως ανθρωπότητα σε νέα ύψη. 


Σωτήριος Νικόλας Κάσσος
Συνθέτης

DEISIS

ΙΕΡΑΞ

Χρήστος Δαλιάνης - Βιολί
Ίων Κουρμπανάς - Βιολί
Σωτήρης Ν. Κάσσος - Κλαρινέτο, Μαντολίνο, Σύνθεση

Φιλική συμμετοχή: Κλεοπάτρα Δαρδάλη - Τσέλο


Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

ΑΝΤΩΝΙΟΣ Κ. ΛΑΒΔΑΣ Μεταφράσεις: "ΣΑΠΦΩ"

επιμέλεια: Αλέξανδρος Α. Λάβδας*





Η ενασχόληση του Αντώνη Κ. Λάβδα με τον αρχαίο λόγο ξεκίνησε με τη σύνθεση μουσικής για αρχαία τραγωδία και τη μελοποίηση ποίησης.  Σύντομα το ενδιαφέρον του κέντρισε η μελέτη των  μουσικών στοιχείων του αρχαίου Ελληνικού λόγου. Η πολύχρονη και σε βάθος έρευνά του πάνω στο θέμα, κατέληξε στην εμπεριστατωμένη εργασία του Η Μουσική και ο Λόγος στην αρχαία Ελλάδα. Στην εργασία αυτή, κατέδειξε ότι στην αρχαιότητα το «Λογώδες μέλος» της γλώσσας (κατά την ορολογία του Αριστόξενου του Ταραντίνου) είχε, αντίθετα με ό,τι ισχύει σήμερα, μιαν αυθύπαρκτη υπόσταση: κατά τον προσωδιακό τονισμό της αρχαίας γλώσσας (σε αντίθεση με το σημερινό δυναμικό τονισμό) τα τονικά ύψη εκφοράς των συλλαβών ευρίσκοντο σε μιαν αντικειμενική διαστηματική σχέση μεταξύ τους. Κι αυτό, βεβαίως, είχε σημαντικές συνέπειες στην εξέλιξη της ίδιας της μουσικής.  Η εργασία αυτή που «συνδυάζει τις γνώσεις ενός θεωρητικού της μουσικής με την θαυμαστή, αλήθεια, κατοχή των φιλολογικών πηγών», όπως είχε γράψει ο καθηγητής  Λυπουρλής, σήμαινε μια μακρά και σε βάθος μελέτη της αρχαίας γραμματείας, μέσα από την οποίαν – παράπλευρα – προέκυψαν και κάποιες μεταφράσεις, όπως αυτές που παρατίθενται εδώ.





------------------------------

* Αλέξανδρος Α. Λάβδας

a_lavdas@yahoo.com